Wednesday, February 12, 2014

గజల్ - Abd Wahed


తమలపాకు పాదాలపై తుమ్మెదలా చూపులన్ని వాలుతూనే ఉన్నవి
మనసులోని మాటలన్ని గట్టుతెగిన ఏరులాగే ఉరుకుతూనే ఉన్నవి

మొలకెత్తిన జ్ఙాపకాల కంటితేమ మంచులాగ గడ్డకట్టి భద్రంగా
దాచుకున్న చందమామ నవ్వులన్ని వెన్నలాగ కరుగుతూనే ఉన్నవి

తనసిగలో చీకట్లను తురుముకున్న రాత్రికన్య నుదుటిపైని జాబిలిని
చేయిచాచి సాగరాలు మనసులోని ఆశలాగ పిలుస్తూనే ఉన్నవి

ప్రాణాలను బలిపెడుతూ ఎగురుతున్న పురుగులనే తదేకంగ చూస్తున్న
గుండెల్లో పొగచూరిన దివ్వెలన్నీ అసూయతో కాలుతూనే ఉన్నవి

చెట్టుకింద కూలబడిన నీడలాగ నడుంవిరిగి నినాదాలు కూర్చున్నా
ఎగరలేక పాకుతున్న ఏరులన్నీ కన్నీళ్ళను కార్చుతూనె ఉన్నవి

నానావిధ ఫిర్యాదుల గుట్టల్లో మేనుమరిచి నిదురిస్తూ హాయిగా
తోటలోని పిట్టలన్ని గుట్టుగానె బతుకుబండి నెట్టుతూనె ఉన్నవి

చలిగాలి విసనకర్ర చేతబట్టి మల్లెపొదల వేడిసెగల నార్పినా
మట్టిలోన సువాసనల చినుకులేవొ రగులుతూనె ఉన్నవి